Şizofrenik Sözler | Sayfa 4

Can sıkıntımı gidereyim derken, daha çok sıkıldığımı farkettim.

Keşke kendin olabilsen, başkası olmaya çalışman sana hiç mi hiç yakışmıyor!

Artık böyle ben. Biraz güvensiz, biraz hissiz, biraz kimsesiz ama çokça sessiz, tepkisiz ve çok şeye karşı isteksiz.

Geceleri son ses müzik açarım. Beynimin içindeki sesleri duymamak için.

Hayal ve gerçekler arasında sıkışıp kalıyorum bazen.

Çoğu zaman iyi değilim, ama kötü de değilim. İyi olmam için bir sebep yok, ama kötü olmam için de bir sebep yok. Bence ben ruh hastasıyım.

Sanki daha vakit varmış, yetişmek istesem çok uzakmış, seslensem yanımdaymış gibi bir şeyler oluyor bazen, hiç anlamıyorum.

Çok yorgunum ama yatmak istemiyorum ne yapabilirim acaba?

Yemek yedikçe yiyesim yemedikçe yemeyesim, spor yaptıkça yapasım yapmadıkça yapmayasım, evde oturdukça oturasım evden çıktıkça girmeyesim geliyor... Yani böyle her şeyi yaptıkça yapasım yapmadıkça yapmayasım geliyor. Ne bileyim tuhaf bir hal.

Mutsuzken hiç iş yapasım gelmiyor. Mutluyken de çalışıp mutsuz olmak istemiyorum.

Beynimin içi cevaplayamadığım sorular ve onların sesleriyle dolu.

Bazen sadece bilmiyorum. Ne yapacağımı, ne söyleyeceğimi. Hatta ne düşüneceğimi.

Daha önce de söylemiştim size gerçi şimdi hatırlamıyorum ne dediğimi ama ben demişsem kesin vardır bir şey benden söylemesi.

Gol atmak istiyorum, ama top çizgiyi geçsin istemiyorum.

Açken ben, ben değilim. Uykusuzken de ben, ben değilim. Saksı da değilim ben. Sanırım ben, ben değilim acaba kimim ben?

Bir anda sinirlenen bir anda özleyen bir anda affeden bir yapım var.

Yalnız kalmayı seviyorum ama çok yalnız kalınca da sıkılıyorum. Dışarı çıkasım var ama kalabalık görünce daralıyorum.

Nolur beş dakika daha kal. Biraz seveyim, sonra sen kal ben giderim.

Tenha sokaklarda karşılaşırsak bir gün. İyi bak gözlerime, eskiden iyi bakardı gözlerine.

Yemin ederim, özlerken yoruluyorum!

Şehrin ışıkları ne kadar aydınlık da olsa, gecenin karanlığı çöktü yine yalnızların üzerine.

Beni hep uçurumun kıyısına getiren dostlarım oldu. Sonrası mı? İt-tiler işte!

Hiç kimseye bağlanma, unutma ki tabut tek kişiliktir.

Dur gitme! Söylenmemiş sözler var suskun dudaklarımda.