Acıklı Sözler | Sayfa 1

Kanadı kırık bir kuş gibiyim. Durmadan düşünüyorum, ne kadar çok öldük yaşamak için.

Biz seninle fazla yakınlığın getirdiği uzaklıktayız.

Ölürsem, onun şehrine gömün beni; yaşarken gelemedi, öldüğümde zorluk çekmesin.

Uzun uzun anlatmak da yetmiyor, her şeye geç kaldım diyeyim siz anlayın.

Seni bir başkası için acı çekerken gördüm, işte asıl acıtan buydu.

Bizim yüzümüz iki gün üst üste gülmez.

Anlatacak çok şey var ama değişecek hiçbir şey yok. Vazgeçtik.

Kolay kolay pes eden biri değilim ama karşımda duygularıma duyarsız kalan hep kendi bildiğini okuyan sadece benim çabalamamı bekleyen ve her şeyden şikayet eden biri için savaşacak kadar da aptal değilim.

Kanatlarım kırılalı çok oldu, uçmayı benim aklıma sokma.

Yarayı yardan aldım, dermana kime gideyim...

Kalbimi kırın, ne olacak; iki güzel söze kanıyorum zaten.

Savrulmuş bir hayatın yarım kalan hevesleri, boğazına düğümlenir susarsın.

Ölüm kalım meselesi dedikleri şey, yokluğun olmalı.

Gönül yorgun düştüğünde, yürek dilsiz kalır...

Gidişler çare değil, yüreğindekileri bitirmedikçe.

Güvendiğim dağlara gül yağsın isterdim, kar değil!

Kolay anlatılıyor acılar, kolay yazılıyor, kolay yaşanmıyor oysa.

Kalbimde senin acın varken, başka acı istemem.

Ne kadar çok anı, o kadar çok acı.

Hani affet diyorsun ya, denedim olmadı... Yara almış kanayan bir yürekle affetmek; Daha önce parçalanmış çatlak bir bardaktan su içmek gibiydi.

Önce başkalarının çizdiği sınırlar içinde yaşamaya başladık. Şimdi alanı daha da daraltan kendi sınırlarımızı da çizdik. Nefes alıyoruz.

Beni yerden yere vursan gitmesen! Beni azarlasan gitmesen! Sensizlik istemiyorum hayatta ne olur bırakma beni.

Oysa ben sana olduğum gibi gelmiştim. Dağınık, hesapsız, çıkarsız.