Cezaevi Sözleri | Sayfa 1

Nihayet anladım ki darağacının dallarına bahar uğramazmış. Müebbet yemiş mahkuma bir aşka vuslat sorulmazmış.

Dudaklarım cezaevi, dilim gardiyan. İçimde müebbet yemiş hayallerim var.

Görüş gününü bekleyen bir mahkum gibi sevdim seni. Gözleri kör pencerede, kulağı demir sürgüde.

Hayatın gökkuşağı gibi olmasını istiyorsan, biraz yağmuru göze almalısın.

Biz rengarenk hayatların renkli çocukları değil, karanlık bir hayatın kader mahkumlarıyız.

Fotoğraflara bakmak hasret giderseydi, cezaevindekiler tahliye beklemezdi.

Cezaevinden aneme: Pencereme ay düşmüyor artık, kirpklerime yağmur yağmıyor. Güneşi özledim anne, yıldızlar kaymıyor. Çocuklarım çocukluğumdur gençliğim sürekli koşan bir at, kanadımı kırdılar anne hayallerim şimdi hayal oldu.

Gardiyan 'Süre bitti' dediğinde, anlarsın o zaman vedasızca gidişleri.

Bir dost ve kardeş eliyle işlenmiş boncuktan bir tesbih armağan geldi bana. Göz nuru dökülmüş, özenilmiş, içten bir selam gibi insandan insana. Değerini arttıran bu armağanın bir hapishaneden bir başka hapishaneye gelmesiydi.

Bulutlardan haber saldım sen gelecektin. Yağmur yağdı gözlerime sen silecektin ama taş duvarlar sıkar beni gönlüm dağlarda. Resmin çizdim hasret kokan duvarlarıma, güller diktim penceremin ön tarafına.

Cezaevine girdim yemyeşil ağaçlar içeriye girdim kesildi saçlar dediler mahkumluk burada başlar döküldü gözümden yaşlar.

Mapusta attığım voltada çektiğim acıda, akıttığım gözyaşında yine sen vardın.

Volta atıyorum yine koca dünyamın, daracık avlusunda. Vücuttan habersiz yürüyor artık bacaklarım.

Biz ağladığımızda bir nedeni oluyor da, bulutlar ağladığında bir nedeni oluyor mu?

Zindanlar her ne kadar kör ve karanlık olursa olsun, onu aydınlatacak kadar gücümüz vardır.

Çıkmaz bir sokakta paket oldu bütün hayallerim, şimdi çıkmayan bir tahliyenin ardında gençliğim.

Koğuşları katlı katlı, idarelerinde mahkum saklı anam, babam beni ister bırak gidem mapushane.

Cezayı aslana, sevdayı çekene sor!

Buraya yazmak ta sokağın tam ortasında bağırmak gibi! Deli diyen de var, ne derdi var acaba diyen de.

Size güvenen insanları yarı yolda bırakmayın; ahın bulamayacağı adres yoktur.

Yalakalıkla popüler olmaktansa, karakterinle adım adım ilerle yolunda.

Ne kadar değer verirsen ver, karşındaki ancak kapasitesi kadar hisseder!

Yolun bundan sonrasına halden anlayanlarla devam edeceğiz.

Artık Cep telefonları Cepte Değil Elde Geziyor