Dokunaklı Sözler | Sayfa 1

Yaptığım onlarca iyiliğin tek yanlışta unutulduğunu görünce, insan ister istemez uzaklaşıyor en yakınlarından bile.

Üzülmeni istemiyorum fakat yaşadığın ilk sıkıntıda aklına gelirsem, ona haksızlık ettim demeni çok isterim.

Madem aklındakiyle yaşayacaktın, yanındakini neden yaşlandırdın.

Şuan iyiyim ama düşünmeye başlarsam ağlarım.

İnsan dünya gibidir, içinde yüzlerce fırtına kopar ama herkes kendi bildiğini yazar.

Sen şimdi kendini haklı görüp vicdanını da kandırıyorsundur.

Uykumdan uyandırıp, ağlatan bir acıydı.

Hani kimseye zararın yoktur ama sen aslında ziyan olmuşsundur, öyle işte.

Herkesin yastığında saklanan bir yara vardır. Hiç şaşırmaz; çıkar gece yarıları deşer içinizi.

O yapmaz diye bir şey yokmuş. O yaparmış ama ben çok safmışım.

Kusura bakmazsanız biraz da kendim için yaşayayım diyorum.

Güzel bir anı olarak kalmayı dahi beceremedin.

Ben seni ölüm gibi gerçek sanmıştım. Oysa sen de dünya gibi yalanmışsın.

Dayanılması en zor acılar, insanın içinde gizlediği acılardır.

Ben sana bunu yapar mıyım diyenlerin yapmadığı şey kalmadı.

Hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorum ama bir takım şeyler baya ağırıma gidiyor.

Bir kere koptuğu zaman, daha düzelmiyormuş onu anladım.

İyiyim ama düşünürsem ağlarım.

Yaralıyken çaresiz ve umutsuzken sıkıntılıyken bile ilk seni düşünebilmek ne güzel. Deniz köpüğünden şiirler yazabilmek ne güzel. Deniz mavisi şarkılar söyleyebilmek dalgalarla dans etmek; sonra da seninle uzak diyarlara gidebilmek ne güzel. Seni düşününce yitirdiğim şeyleri yeniden keşfetmek ne güzel.

Ne gözünün rengidir hayat, ne de umduklarındır bunca zaman! Yüreğinin resmidir hayat, bazen renkli, bazen siyah beyaz.

Benim girdiğim kalbe, sen imza atamazsın kardeş!

Bazen doğruyu bilse bile yanlış anlamak ister insan.

Özledim seni. Çocuk gözlerini. Bana bakışlarını özledim. Yüreğin titreyerek 'seni seviyorum' diyen sesini. Ne çok özledim.

Hüzün en çok gülümseyenlere yakışır. İçindeki fırtınalı kışlara rağmen yüzünde baharı göstermeye çalışanlara.